Pai
Door: Linda
Blijf op de hoogte en volg linenlot
06 Juli 2014 | Thailand, Phayao
6 juli, dag 2 in Pai.
Vlak voordat wij weg zouden gaan voor een heerlijk ontbijtje/lunch, kregen wij de schrik van ons leven!
Er zat een spin naast de spiegel waar lot op dat moment net voor stond (na die jungle trek hebben wij wel wat in te halen wat betreft in de spiegel kijken etc. Haha.)
Maar oke, het was geen spinnetje zoals thuis, maar echt een mega groot beest met onwijs lange poten! De mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik gelijk buiten stond! Ja, dan kan ik opeens erg hard rennen!!
Lot, mijn heldin! Vond het ook wel eng, maar kwam toch met het idee om er muggenspray op te spuiten, zodat Willem (de spin, in het verdere verslag dus genaamd Willem) zou gaan bewegen. Die hufter had zich namelijk achter de gordijnrails verstopt.. Zodra Willem dan bewoog zou ze hem doodslaan met het Sudoku boek.
Ik bleef op 4 meter afstand staan kijken en moedigde Lot natuurlijk aan!
Willem vond de muggenspray niet zo lekker en zetten het op een lopen, naja.. Rennen! Jeetje wat was Willem snel!!
Hier schrok ook Lot toch wel van en wij besloten om de handdoek in de ring te gooien en iemand van de receptie erbij te halen.
De vrouw van de receptie liep met ons mee en ging moedig de strijd aan met Willem. Die zich ondertussen weer verstopt had, nu achter het schilderij. Na Willem gezien te hebben, ging de vrouw van de receptie er ook vandoor, haha. Wij waren dus niet de enige!
Maar, ze kwam terug met een man, de held! Hij had een bezem en een plastic zakje bij zich om Willem te vangen, dit mislukte natuurlijk en aangezien Lot en ik op mega afstand toekeken, zagen wij niet waar Willem zich weer eens verstopt had.
Om ons gerust te stellen zeiden ze dat Willem in het bamboe van onze tv kast was gekropen en ze sprayden er een smerig goedje in.
Jullie kunnen dus wel raden dat wij daarna eerst al onze tassen, kleren, dekens en andere troep bekeken hebben, voordat wij akkoord gingen met het feit dat Willem nu echt zoek was..
Vanavond slapen wij niet zo lekker ben ik bang voor!
Na deze hysterische (ik vooral) ervaring, stapte wij op de scooter voor een heerlijke lunch, het was ondertussen namelijk al 13:30 uur.
Met een volle buik en frisse moed (Willem waren wij even vergeten) begonnen wij aan onze 17 km tocht.
Bij de hot springs hadden wij onze eerste stop, wat was dat lekker! Wel erg warm 38 graden, maar lekker even bijgekomen. En we zaten hier gezellig met nog 4 Nederlanders, altijd leuk!
Hierna verdwaalden wij natuurlijk, vrouwen en kaartlezen.. Oke, ik moet mezelf hierin de schuld geven, want ik had de kaart namelijk, hahaha.
Maar, we kwamen uiteindelijk toch uit bij de Memorial Bridge. Niet heel spannend, maar wel foto waardig.
Op naar de Pai Canyon, prachtig uitzicht over de dalen en vooral de groene natuur die hier is.
Omdat het ondertussen alweer 17:00 was en het hier om 19:00 echt pikdonker is, zijn wij de volgende bezienswaardigheden letterlijk en figuurlijk voorbij gevlogen. Jaja, de scooters hier redden de 65 km p/u wel! En oke, de 95 km p/u ook.. Lot moest het even testen. Wees gerust, we zijn nog heel, droegen netjes onze helm en hebben ons prima vermaakt! Net twee kleine kinderen in een snoepwinkel.
In ons hutje aangekomen, kwamen de gedachtes toch snel weer op Willem. We hebben dus snel gedoucht en zijn daarna richting het centrum gegaan. Heerlijk een pizza gegeten en ter afsluiting nog even een cocktail gedronken in onze favoriete bar.
En voor nu, op naar bed! Hopen dat Willem ons rustig laat slapen. En anders houdt 1 van ons om de zoveel uur de wacht.
Morgen vertrekken wij richting Chiang Mai om daar 's avonds naar Phuket te vliegen.
Wij hebben er zin in, laat dat strand maar komen!
Liefs Lin.
Vlak voordat wij weg zouden gaan voor een heerlijk ontbijtje/lunch, kregen wij de schrik van ons leven!
Er zat een spin naast de spiegel waar lot op dat moment net voor stond (na die jungle trek hebben wij wel wat in te halen wat betreft in de spiegel kijken etc. Haha.)
Maar oke, het was geen spinnetje zoals thuis, maar echt een mega groot beest met onwijs lange poten! De mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik gelijk buiten stond! Ja, dan kan ik opeens erg hard rennen!!
Lot, mijn heldin! Vond het ook wel eng, maar kwam toch met het idee om er muggenspray op te spuiten, zodat Willem (de spin, in het verdere verslag dus genaamd Willem) zou gaan bewegen. Die hufter had zich namelijk achter de gordijnrails verstopt.. Zodra Willem dan bewoog zou ze hem doodslaan met het Sudoku boek.
Ik bleef op 4 meter afstand staan kijken en moedigde Lot natuurlijk aan!
Willem vond de muggenspray niet zo lekker en zetten het op een lopen, naja.. Rennen! Jeetje wat was Willem snel!!
Hier schrok ook Lot toch wel van en wij besloten om de handdoek in de ring te gooien en iemand van de receptie erbij te halen.
De vrouw van de receptie liep met ons mee en ging moedig de strijd aan met Willem. Die zich ondertussen weer verstopt had, nu achter het schilderij. Na Willem gezien te hebben, ging de vrouw van de receptie er ook vandoor, haha. Wij waren dus niet de enige!
Maar, ze kwam terug met een man, de held! Hij had een bezem en een plastic zakje bij zich om Willem te vangen, dit mislukte natuurlijk en aangezien Lot en ik op mega afstand toekeken, zagen wij niet waar Willem zich weer eens verstopt had.
Om ons gerust te stellen zeiden ze dat Willem in het bamboe van onze tv kast was gekropen en ze sprayden er een smerig goedje in.
Jullie kunnen dus wel raden dat wij daarna eerst al onze tassen, kleren, dekens en andere troep bekeken hebben, voordat wij akkoord gingen met het feit dat Willem nu echt zoek was..
Vanavond slapen wij niet zo lekker ben ik bang voor!
Na deze hysterische (ik vooral) ervaring, stapte wij op de scooter voor een heerlijke lunch, het was ondertussen namelijk al 13:30 uur.
Met een volle buik en frisse moed (Willem waren wij even vergeten) begonnen wij aan onze 17 km tocht.
Bij de hot springs hadden wij onze eerste stop, wat was dat lekker! Wel erg warm 38 graden, maar lekker even bijgekomen. En we zaten hier gezellig met nog 4 Nederlanders, altijd leuk!
Hierna verdwaalden wij natuurlijk, vrouwen en kaartlezen.. Oke, ik moet mezelf hierin de schuld geven, want ik had de kaart namelijk, hahaha.
Maar, we kwamen uiteindelijk toch uit bij de Memorial Bridge. Niet heel spannend, maar wel foto waardig.
Op naar de Pai Canyon, prachtig uitzicht over de dalen en vooral de groene natuur die hier is.
Omdat het ondertussen alweer 17:00 was en het hier om 19:00 echt pikdonker is, zijn wij de volgende bezienswaardigheden letterlijk en figuurlijk voorbij gevlogen. Jaja, de scooters hier redden de 65 km p/u wel! En oke, de 95 km p/u ook.. Lot moest het even testen. Wees gerust, we zijn nog heel, droegen netjes onze helm en hebben ons prima vermaakt! Net twee kleine kinderen in een snoepwinkel.
In ons hutje aangekomen, kwamen de gedachtes toch snel weer op Willem. We hebben dus snel gedoucht en zijn daarna richting het centrum gegaan. Heerlijk een pizza gegeten en ter afsluiting nog even een cocktail gedronken in onze favoriete bar.
En voor nu, op naar bed! Hopen dat Willem ons rustig laat slapen. En anders houdt 1 van ons om de zoveel uur de wacht.
Morgen vertrekken wij richting Chiang Mai om daar 's avonds naar Phuket te vliegen.
Wij hebben er zin in, laat dat strand maar komen!
Liefs Lin.
-
06 Juli 2014 - 20:39
Opa Rutsen.:
Hoi beste meiden
Wij vinden dat jullie hele leuke stukjes schrijven.
En het leuke voor ons is dat er een heleboel bekende onderwerpen de revue passeren die wij 25jaar geleden zelf ook meegemaakt hebben
Wij hopen dat jullie aan het strand in Puket nog een aantal hele mooie dagen hebben
In de tijd dat ik nog werkte kocht ik daar wel eens hout ze hebben daar goedMeranti
Waar we kozijnen van maakte.
Mooie dagen pas op je zelf en denk om de spinnen en de tijk sjaks die kunnen ook heel snel lopen dat is een salamander in Maleisia wemelde het van die dingen.
Groeten Opa en Oma -
07 Juli 2014 - 10:30
Mam:
Hey meiden!!!! Zo nu echt even de tijd om jullie te mailen.
Juul en ik hebben n.l ook vakantie nu helemaal chil!!
Wat een prachtige foto,s en verhalen (ik mis alleen een foto van Willem)
Was het een engerd?
Vandaag de vlucht naar puket en dan even lekker uitrusten op het strand?
Wanneer hebben jullie dan dat volle maan feest en is dat ook daar, nou meiden we horen het allemaal wel weer heel erg genieten en tot het volgende verslag!
Kus van ons. -
07 Juli 2014 - 22:20
Paulien:
Hoi hoi
Tjeeee gatver..... brrrrrr moet er niet aan denken, die krengen kunnen hard lopen dat wil je niet weten...
Gelukkig hebben jullie hulp gekregen.. maar snel vergeten die Willem.... de naam alleen al is het lachen waard... hoe komen jullie hierop..
We lezen met heel veel plezier jullie belevenissen.... een heel gebeuren wat toch heel anders overkomt dan een doorsnee vakantie... Een hele goede vlucht toegewenst... en genieten blijven he!
Toch is de wereld wel erugg klein toch, dat jullie regelmatig struikelen over Hollanders.... waar komen ze toch allemaal vandaan...
Geniet volop, maar zo te lezen op Willem na dan doen jullie dat ..... doen jullie goed...
Groetjes vanuit nu een zonnig Schermer...
-
08 Juli 2014 - 13:29
Linda:
Tja, hoe we op de naam Willem komen weten we eigenlijk niet.. Haha, wij vonden het wel grappig!
Genieten doen we zeker, morgen richting het zonnetje.
Liefs van ons. -
08 Juli 2014 - 20:21
An De Vries:
hahahahahahahahahahahahahahaha.......genoten van deze thriller.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
